पुन्हा चांदणे विरघळू लागले..

पुन्हा चांदणे विरघळू लागले 

पुन्हा चांदव्याला छळू लागले...

कधी शब्द सांगायचे ते तुला
इशाऱ्यातुनीही कळू लागले...

असा ये जवळ... मोग-यासारखा,
तुझे श्वासही दरवळू लागले...

तुझ्या श्रावणावर झुलू मी किती ?
इथे मन अधिक हिरवळू लागले..

पुसावे कसे ते ठसे अन् खुणा...?
क्षणांतून जे आढळू लागले...

तुझ्या उष्णस्पर्शी मिठीने सख्या
शहारून मी विरघळू लागले...

ती म्हणते..

असेल कोणीतरी..